اثر آبیاری با آب مغناطیسی بر عملکرد دانه و بیوماس گیاه سویا رقم dpx در شرایط کم آبیاری و شوری آب

افزایش بهره­وری آب، عامل کلیدی برای رفع بزرگ­ترین چالش بخش کشاورزی در مناطق کم آب است. به­منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف آب آبیاری و شوری با استفاده از آب مغناطیسی و غیرمغناطیسی بر خصوصیات عملکرد، بیوماس، ارتفاع گیاه، درصد روغن و درصد پروتئین سویا رقم dpx، آزمایشی به­صورت فاکتوریل در قالب بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1392 در یک مزرعه کشاورزی واقع در شهرستان علی­آباد استان گلستان اجرا شد. تیمارها شامل سه سطح 100 درصد، 75 درصد و 50 درصد آب مورد نیاز گیاه سویا و سه سطح شوری 7/0، 5 و 10 دسی­زیمنس بر متر بودند. نتایج نشان داد که با مغناطیسی کردن آب آبیاری مقدار عملکرد، بیوماس، ارتفاع گیاه، درصد روغن و درصد پروتئین در تمامی تیمارهای خشکی و شوری، به­طور معنی­داری افزایش یافت (001/0p<). متوسط مقدار کاهش عملکرد در تیمار شوری آب پنج دسی­زیمنس بر متر برابر 44/8 درصد و در تیمار شوری آب 10 دسی­زیمنس بر متر برابر 68/24 درصد نسبت به تیمار شاهد بود. همچنین متوسط مقدار کاهش عملکرد در سطح 75 درصد آبیاری برابر 68/30 درصد و در سطح 50 درصد آبیاری برابر 40/44 درصد نسبت به تیمار شاهد بود. در مجموع، بالاترین میزان عملکرد دانه برابر 5/5 تن در هکتار از تیمار 100 درصد نیاز آبی مربوط به تیمار آب مغناطیسی بود.